Las Vegas, dag 1

Aan de overkant heb je Le Mirage waar s’avonds een vulkaan uitbarst (zogenaamd natuurlijk, hè). Die staat in de “voortuin” van het hotel omringd door een waterpartij met cascades en al. Achterin het hotel hebben ze dolfijnen zwemmen en is er een dierentuin (voor de dieren van Siegfried en Roy). Echt, niets is te gek. Verzin iets, maakt niet uit hoe gek, doe er nog een schepje bovenop en je komt in de buurt.

Ondertussen was het wel ongeveer 110 graden (43 graden Celsius), dus erg vermoeiend. Gelukkig kan je overal gewoon naar binnen lopen en hebben de hotels meerdere in- en uitgangen, waardoor je telkens hele stukken airconditioned kan lopen. En zo waanzinnig als het buiten is, zo extravagant is het binnen. Toppunt was het Bellagio Hotel, maar dat is dan ook het duurste hotel van de Strip.

Veel hotels hebben ook attracties. Zo zijn Merel en ik in de beste achtbaan in tijden geweest bij Hotel NewYork NewYork. De achtbaan ga je in het hotel in, maar loopt er voorlangs en alles zit er in: hoog (ieieieiek!), over de kop, kurkentrekker, op, neer, rondjes racen, zalig.

Waar we niet geweest zijn, maar we wel heerlijk griezelend naar hebben staan kijken was The Stratosphere. Die heeft een toren van 350 meter en daar kan je in een soort octopus die z’n armen uitstrekt tot boven de afgrond. En op de punt van de toren kan je je naar boven laten schieten, waarna je weer hard naar beneden valt. Aargh, het idee alleen al. Dan toch liever op een smal paadje langs de Grand Canyon ;)

Tegen de tijd  dat we bij het Treasure Island kwamen, waren we gesloopt. Warm, moe, blaren. Terug lopen was echt geen optie. Maar in Vegas rijdt ook een monorail die in het hotel tegenover ons hotelletje stopt. Dus die hebben we voor de terugweg genomen. Ah, lekker.

’s Avonds wilden we graag naar Mystère , één show van de shows van Cirque du Soleil die momenteel in Vegas spelen. Ik dacht dat wel even te regelen voor ik mij bij Merel en Theo in het zwembad zou vervoegen. Nou, fout gedacht. Wat ik ook probeerde, het lukte niet om af te rekenen.  Ondertussen bleek er wel  4 keer een reservering op onze creditcard gemaakt voor de servicekosten à $40 per keer. What went wrong?

Theater gebeld: die kon niets voor me betekenen. Nummer van het boekingsgebeuren gaf telkens een ingesprekstoon. Toen maar een mailtje gestuurd naar Cirque zelf. En toen was het wel best.

Na het zwemmen zijn we gaan eten bij Planet Hollywood. Bestelt Merel per ongeluk kipfilet met aardappelpuree en gekookte groenten. Ach wat keek ze sip. Hahaha (sorry meisje, maar het was gewoon erg grappig). Gelukkig lustte zij mijn Ceasar Salad wel, dus we hebben geruild. Ik vond het een verademing, weer eens “gewoon” eten. Zo waren we allebei blij.

Na het eten wilden we nog even langs de Disney store voor een Disney Toddler Doll, die ze al heel lang graag wil hebben. Dus weer een stuk lopen, was de winkel al dicht! Ondertussen was Theo kreupel van de pijn in z’n voeten en hadden een paar blaren mijn kievitsloopje ook behoorlijk aangetast, dus hebben we een taxi terug naar huis genomen.

 Na een laatste duik in het zwembad zijn we doodmoe ons   bedje in gerold.