Redwood National Park / Prairie Creek (dag 7)

Wow, wat een dag vandaag! Wat een boel natuurschoon hebben we mogen bewonderen.

Na het opstaan en een ontbijtje wilde Merel heel graag nog even zwemmen.  Daarna zijn we vertrokken naar Redwood National Park op ongeveer 3 kwartier rijden van het hotel in Eureka.

We waren het park nog niet in gereden of we hadden ons eerste mazzeltje al: een kudde wilde elanden vlak naast de weg. Mannetjes, vrouwtjes en jonkies stonden gezellig samen te grazen. En we konden er vlak bij komen. Mooi hoor.

Hierna doorgereden naar de ingang van de Cathedral Trees Trail die we wilden volgen door de Redwood Forest. Dit bos bestaat uit voornamelijk Coast Redwoods. Zoals de naam al zegt, groeien deze reuzen aan de kust, verder dan 80 kilometer landinwaarts komen ze niet voor.
Het zijn de hoogste levende organismen op de planeet. Ze worden makkelijk 60 meter hoog. 90 meter is ook niet zelfzaam. De grootste Redwoods zijn rond de 113 meter hoog. De aller- aller- allerhoogste Redwood ooit was 115 meter hoog, maar die in 1912 omgehakt.
De grootste niet-redwood boom is de Douglas spar en die is “slechts” 100 meter hoog.

Qua diameter kunnen ze ook waanzinnig groot worden. Eén daarvan, The Big Tree, heeft een doorsnede van ongeveer 6½ meter. Die past niet in onze woonkamer ….

Hun leeftijd is ook indrukwekkend: ze worden makkelijk 500 tot 1200 jaar oud. De oudst bekende Redwood is zelfs 2200 jaar oud geworden. Dat is dus ouder dan onze jaartelling! Wow. WOW!

Dat soort jongens zijn we dus tegengekomen vandaag tijdens onze wandeling. En het was indrukwekkend. In totaal zullen we zo’n 2½ à 3 uur door het bos gelopen hebben en we hebben ons de hele weg lopen vergapen. Zo groot. Zo enorm groot. Een ervaring en herinnering voor het leven.

De wandeling duurde wel wat langer dan verwacht. De trail was inderdaad de 1,2 miles die we in gedachten hadden. Dat ging helemaal prima. Lekker gewandeld, veel foto’s gemaakt. Boel lol gehad.
Maar toen kwamen we het bos uit en waar we even niet aan gedacht hadden was dat we ook nog TERUG moesten. En de terugweg was een andere trail en die nog wat langer was. Maar ook deze wandeling was prachtig en zo kwamen we rond een uur of 2 weer bij de auto.

Moe maar vol prachtige indrukken zijn we weer in de auto gestapt. Op naar een plek om te lunchen. Want onze maagjes knorden.
Maar voor we daar aankwamen moesten we nog één stop maken. Bij het strand. Want we willen natuurlijk wel kunnen zeggen dat we nu ook in de Grote Oceaan gestaan hebben. Die was overigens verrekte koud. Brrr.

Onderweg kwamen we door Trinidad (nee, we maken geen uitstapje naar de Antillen, we zijn gewoon in Californië) en daar vonden we een diner waar we heerlijk all American food konden eten.  Denk burger, patat, coleslaw. Smikkel.

Nog een leuke sweater gekocht in het belendende winkeltje, en toen  op naar het volgende hotel.

Het hotel is gebouwd in 1888, maar begin 20e eeuw is het door brand verwoest. In 1923 is het opnieuw opgebouwd, en die stijl heeft het behouden.  Het hotel is toch niet zo chic als het leek op de foto’s, maar het heeft wel een soort grandeur. Het doet ons een beetje denken aan het prestigieuze Overlook Hotel uit The Shining.

Merel heeft gevonden dat het hier spookt. Op de bovenste verdieping zouden een jongetje, Frank, en een meisje met haar moeder “wonen”. Frank is een employee die hier overleden is. Hij is heel aardig. Het meisje is tijdens het spelen met een bal over het balkon gevallen en de moeder is er achteraan gevallen. Als je het meisje tegenkomt en haar een bal toegooit, gooit ze ‘m soms terug.
Zou dat de reden zijn dat de trap naar de bovenste verdieping afgesloten is ….. ?

Het hotel is verrassend goed onderhouden (wat we nog niet veel gezien hebben hier in The States), het ziet er mooi uit, maar gedateerd.  Roaring Twenties Style. En dan wel consequent doorgevoerd. Dus alle stoffen, behang, lampen, accessoires. En het bad in de badkamer tussen onze ensuite-kamers in staat op klauwen. Dat alles maakt het heel charman. Er zijn wel enige concessies aan de huidige tijd gedaan, dus we hebben internet en er is zelfs TV, maar wel een van de generatie “dikke beeldbuis”.  Hahaha.

Vanavond nog 3 caches gezocht (en gevonden!) en bij de Mexicaan gegeten en toen vroeg naar bed. Morgen naar de Avenue of Giants.