Virginia City (dag 12)

Het bevalt wel in Reno. En dat Walther er nu is, is ook heel gezellig. Dus we kletsen veel en lang, waardoor de dag omvliegt.
Maar vandaag hebben we ook weer wat toeristisch gedaan. Op aanraden van Walther zijn we naar Virginia City geweest, hier een half uurtje rijden vandaan.

Virginia City is een mijnstadje dat is ontstaan in 1859 toen er zilver werd ontdekt. Het is een zogenaamde Boomtown. Een stadje of dorp dat bijna letterlijk in een dag uit de grond wordt gestampt. Vanwege de snelle toestroom van miners.
Een deel van het stadje, de hoofdstraat, is nog origineel. Wat uitzonderlijk is in Amerika, want meestal zijn van die mijnstadjes reproducties.

Het zag er aardig uit, er liepen ook een paar mensen rond in kleding uit de miners tijd. Maar het was eigenlijk voornamelijk een toeristenval. Zoals Volendam in Nederland.
Maar dat gaf helemaal niets, want wij zijn natuurlijk toeristen. Dus hebben we daar rondgeslenterd, zijn menig winkeltje ingestruikeld. De een hartstikke leuk, de ander te vreselijk voor woorden. Uiteindelijk hebben we toch wel een paar leuke dingen op de kop getikt. Theo heeft een beltbuckle naar zijn smaak gevonden, Merel een indianen-meisjespop van een serie waar ze al eens eerder verliefd naar had gekeken en ik heb een leren riem gezien die ik mooi vind. Helaas was die er niet in mijn maat, maar ik weet nu waar ik naar moet uitkijken. Misschien is ie nog wel online te krijgen.

Behalve winkeltjes bezoeken hebben we ook een rondleiding door een mijn gekregen. Heel geinig was de ingang van die mijn te bereiken via de saloon.

De man die ons rondleidde doet dat blijkbaar al 100 jaar en hij paste echt helemaal in het decor.

Het meeste van wat hij vertelde over het delven van het zilver hadden we bij een eerdere rondleiding in een mijn in Australië al gehoord, maar hij vertelde ook wel wat leuke wetenswaardigheidjes.

In het gebied zijn 1.200 claims afgegeven. Maar 15 daarvan hebben de eigenaar rijk gemaakt.

Zoals dat er één zilverader was die zo vreselijk veel geld opleverde, dat hij de Bonanza werd genoemd. En dat is dezelfde mijn als waar de TV-serie naar is vernoemd. Hij leverde 180 miljoen dollar op. 1860-dollars dan, hè..
Vlak daarnaast liep een andere ader die ook behoorlijk goed opleverde. Maar er tussenin was een mijn en die heeft maar 467 dollar opgeleverd.

Iemand anders heeft ook goed geld verdiend aan de mijn. Maar op een heel andere maner.

Omdat er hier nogal wat vulkanische activiteit ondergronds is, moest er op één of andere manier voor koeling gezorgd worden. Er werd besloten dat er een tunnel gegraven moest worden. Acht jaar werd er over gedaan. En hij kostte vier miljoen dollar. En tegen de tijd dat ie eindelijk af was, was alle rots erboven ontgonnen en was hij nutteloos geworden. Hij is dus nooit gebruikt.
De bouwer van de tunnel wist van te voren, dat dat zo zou zijn, maar die hield z'n mond. En daardoor heeft hij de tunnel voor het dubbele kunnen verkopen. Oh, boefjemeneer!

Het werken in de mijn was een gevaarlijk werkje. Maar toch kwamen er mijnwerkers uit de hele wereld hierheen. Want in plaats van de gebruikelijke $0.25 per dag, betaalden ze hier $4 per dag. Een vermogen!
Sommige mannen hadden discipline en konden na een jaar hard werken (en een enorme dosis geluk dat ze niet omkwamen in de mijn) stoppen en van het geld dat ze verdiend en gespaard hadden een stuk grond en een boerderij kopen. Maar de meeste mannen hadden die discipline niet en verbrasten hun zuur verdiende geld aan de hoeren, het gokken en de drank in één van de 1.200 (!!) saloons die Virginia City rijk was.

Na afloop van de mijn-tour vonden we het mooi geweest en zijn alleen nog even naar de All Year X-mas Shop gegaan om een kerstornamentje te kopen. (vaste prik als we in het buitenland zijn) en toen zijn we weer naar huis gegaan.

De bedoeling was ook nog even langs Lake Tahoe te rijden, daar misschien even pootje te baden en dan via de scenic route weer naar huis, maar we waren het zat en Merel voelde zich niet lekker, dus dat willen we misschien morgen doen. Dan gaan we meteen naar het Hardrock Café ergens bij het zuiden van Lake Tahoe een T-shirt voor Theo halen (ook vaste prik als we in het buitenland zijn).

Verder niet veel gedaan vanavond.